بالهايي دارم از جنس خيال
با تني خيس از مه ، به طواف ماه مي روم .
آهنگ حروف نامت كه از لبانم مي گذرد
وسعت آسمان قلبم را مي رقصاند و دستهايم را كه هوايت مي چرخانم ،
رها مي شوم از سنگيني زمين .
آسمــــاني در من اتفاق مي افتد
و فوج فوج ستاره ، تاريكي صورتم را مي بوسد
و در اولين پگاه
چشمهايم شوق ديدنت را بر تارك آسمان نقاشي مي كنند
و من دچار مي شوم به عاشقي ...!
انگار تمام ستارگان به تن نيلوفري ام مي پيچند
خداگونه بزرگ مي شوم
و چقدر مهربان مي شود آسمان با من !
وه  ! كه شيرين است روياي به تصوير كشيدن ديدنت ...
راستي هيچ ميداني فاصله نذر خاك تا اجابت آسمان ،
گاهي فقط يك قطره اشك راه است و گاهي هم ...
يك سفر زندگي !